In mijn jeugd had ik eigenlijk weinig te doen met gevechtsporten. Ik had er wel interesse voor, maar deze interesse beperkte zich tot het (passief) volgen van judowedstrijden, Sumo worstelen en WWF Wrestling op Eurosport (toen nog door iedereen te bekijken). Ik probeerde wel meermaals dingen uit zoals judo, karate en taikwondo maar meestal besliste ik reeds na één les om hier niet verder in te gaan aangezien ik er mijn gading niet vond.

Toen ik in de middelbare school zat, begon mijn broer (huidig hulptrainer in de club in Turnhout) met Bujinkan, dit samen met Wim Winderickx, onze huidige secretaris. Aangezien nu en dan wel eens iets getoond werd (en meestal door mij ondergaan werd), ontwikkelde ik een zekere interesse om hier ook mee te starten. Ik volgde op dat ogenblik evenwel nog muziekschool zodat ik hier niet onmiddellijk mee kon/mocht aanvatten van het thuisfront.

In 2002 – in mijn tweede jaar aan de Universiteit Gent – begon ik uiteindelijk te trainen in Oostkamp onder Brecht Claerhout en Jean-Luc Lakiere. Na één training was ik verkocht en schreef ik mij onmiddellijk in. Na een drietal maanden breidde ik het aantal trainingen uit en begon ik ook tweemaal per week te trainen in Gent onder Benedikt Sas en Koen Bekaert. Tijdens mijn studentenperiode heb ik getracht steeds minstens 3 keer per week te trainen in Oostkamp en Gent. Gedurende een jaar of twee werd ook regelmatig nog getraind bij Kurt Baert in Eeklo en heel soms ook in Turnhout bij Werner Vanhoye. Tot op heden – op een korte periode in het begin van mijn werkcarrière na – hou ik het tempo van drie trainingen per week nog steeds vol.

Aangezien ik veel interesse had in de Bujinkan, besloot ik ook regelmatig stages te volgen, zowel in het binnen- als het buitenland. Zo trainde ik onder meer onder Tomas Franzen, Pedro Fleitas, Mark Lithgow, Michael Pearce en Sveneric Bögsater. In 2009 besloot ik – als 5de kyu – om naar Japan te gaan om daar enkele trainingen mee te pikken van zowel onze grootmeester als van zijn rechtstreekse leerlingen. Ik verloor (een stuk van) mijn hart aan Japan en ging uiteindelijk ook in 2010, 2011 (2 keer), 2012, 2013, 2014 (2 keer), 2015, 2017 en 2020 terug naar Japan.

In 2010 behaalde ik de graad van shodan (1ste dan) en in 2013 de graad van shidoshi (5de dan). In december 2014 werd ik door Nagato sensei – één van de rechtstreekse leerlingen van onze grootmeester Hatsumi sensei – gepromoveerd tot de graad van 7de dan. In november 2015 werd ik - opnieuw door Nagato sensei - gepromoveerd tot de graad van 9de dan. In 2018 ontving ik op voorspraak van Benedikt Sas, Werner Vanhoye en Christophe Timbremont en met goedkeuring van onze grootmeester de graad van 10de dan. In 2020 werd aan mij op voorspraak van Furuta sensei - één van de leerlingen van onze grootmeester - en Christophe Timbremont de graad van 12de dan toegekend.

Naast het training geven ben ik ook actief binnen de Bujinkan als penningmeester en public relations verantwoordelijke van de vzw Bujinkan dojo Oostkamp. Daarnaast ben ik ook één van de trainers in de club te Gent en lid van de Algemene Vergadering van de vzw Bujinkan dojo Belgium.

Met mijn voorliefde voor ridderverhalen, een (vermeend) teveel aan energie, en het succes van Ingrid Berghmans en Robert Vandewalle in het achterhoofd, stuurde mijn moeder mij in het 4de studiejaar naar de plaatselijke judoclub. Dat was natuurlijk niet tegen mijn zin! Een van de trainers daar leerde ons ook een paar ju-jitsu technieken. Daardoor werd het voor mij duidelijk dat er nog gevechtsporten waren die meer bruikbare technieken bevatten dan het judo.

Ik begon wat boeken te lezen over oosterse krijgskunsten en was verbaasd over de grote verscheidenheid. In één van die boeken was er een hoofdstukje over ninja’s. Blijkbaar waren die mannen geen verzinsels van de film industrie, maar bestonden er toch mensen die deze geheimzinnige krijgskunst beoefenden. Op dat moment voor mij een eigenaardig weetje, waar ik verder niets mee aankon.

Na zes jaar judo heb ik er dan voor gekozen om meer tijd in de jeugdbeweging te stoppen. Ik heb mijn judo-training stopgezet ergens tussen de groene en de blauwe gordel.

In de eerst week aan de unief was ik door het universitair sportaanbod aan het struinen en daar zag ik dat er zo waar een ninjutsuclub was aan de universiteit, gerund door Benedikt Sas (een van de Belgische pioniers binnen Bujinkan). Mijn interesse was direct gewekt. Maar het was pas in mijn tweede jaar aan de unief dat ik naar de opendeurdag van de GUSB trok en verkocht was door de indrukwekkende demonstratie die daar gegeven werd. De eerstvolgende training stond ik op de mat, en daar sta ik eigenlijk nog altijd.

De vier volgende jaren kon ik redelijk intensief trainen. Ik nam ook deel aan een paar legendarische weekendstages. Na mijn studies verhuisde ik naar Oostkamp. Gelukkig kon ik daar verder trainen in de club van Jean-Luc Lakiere. Met Jean-Luc en nog paar mensen gingen we in 1999 naar Japan. Daar trainden we een paar maal bij Hatsumi Sensei en de andere Shihans.

In 2000 behaalde ik mijn 1e dan. Na een tweede reis naar Japan in 2004 ben ik dan vaste lesgever in Oostkamp geworden.

Ik volgde verschillende stages in binnen- en buitenland bij o.a. Sveneric Bogsäter, Marc Litghow, Arnaud Couserge, Michael Pearce, Kacem Zoughari,...

In April 2013 behaalde ik dan de 5de dan. Een bekroning voor een meer dan 20-jarige carrière in de bujinkan.